ปรับปรุงมาจากพื้นบ้าน หมายถึง ระบำที่คิดประดิษฐ์สร้างสรรค์ขึ้นมาจากแนวทางความเป็นอยู่ของคนพื้นบ้าน การทำมาหากิน อุตสาหกรรม ขนบธรรมเนียมประเพณีในแต่ละท้องถิ่นออกมาในรูประบำ เพื่อเป็นเอกลักษณ์ประจำถิ่นของตน เช่น เซิ้งบั้งไฟ เต้นกำรำเคียว ระบำงอบ ระบำกะลา ฯลฯ 2. ปรับปรุงมาจากท่าทางของสัตว์ หมายถึง ระบำที่คิดประดิษฐ์ขึ้นใหม่ตามลักษณะลีลาท่าทางของสัตว์ชนิดต่างๆ บางครั้งอาจนำมาใช้ประกอบการแสดงโขน - ละคร บางครั้งก็นำมาใช้เป็นการแสดงเบ็ดเตล็ด เช่น ระบำนกยูง ระบำนกเขา ระบำมฤครำเริง ระบำตั๊กแตน ฯลฯ 3. ปรับปรุงมาจากตามเหตุการณ์ หมายถึง ระบำที่คิดประดิษฐ์ขึ้นใช้ตามโอกาสที่เหมาะสม เช่น ระบำพระประทีป ระบำโคมไฟ ประดิษฐ์ขึ้นรำในวันนักขัตฤกษ์ ลอยกระทงในเดือนสิบสอง ระบำที่เกี่ยวกับการอวยพรต่างๆสำหรับเป็นการต้อนรับ และแสดงความยินดี 4. ปรับปรุงขึ้นใช้เป็นสื่อการเรียนการสอน ระบำประเภทนี้เป็นระบำประดิษฐ์ และสร้างสรรค์ขึ้นเพื่อเป็นแนวทางสื่อนำสู่บทเรียน เหมาะสำหรับเด็กๆ เป็นระบำง่ายๆ เพื่อเร้าความสนใจประกอบบทเรียนต่างๆ เช่น ระบำสูตรคูณ ระบำวรรณยุกต์ ระบำเลขไทย ฯลฯ ระบำประเภทปรับปรุงขึ้นใหม่นี้ ลักษณะท่าทางจะไม่ตายตัว มีการเปลี่ยนแปลงตลอดเวลา ขึ้นอยู่กับเหตุการณ์ ตัวบุคคล ตลอดจนฝีมือ และความสามารถของผู้สอน และตัวนักเรียนเอง ประเภทของการรำ การรำจะแบ่งออกเป็นประเภทใหญ่ 2 ประเภท คือ แบ่งตามลักษณะของการแสดงโขน - ละคร ได้แก่ 1.
คุณต้องมีนม 1 กล่อง ขั้นตอนที่ 2. คุณต้องมีจานหรือถาดเพื่อเทนม ขั้นตอนที่ 3. ต้องมีสีผสมอาหารอย่างน้อย 2 สี ขั้นตอนที่ 4.
1. ระบำโคมไฟพันคนสว่างไสวในความมืด กลุ่มหญิงสาวในชุดยุกะตะสวมเครื่องประดับศีรษะรูปโคมไฟสีทองที่ทำมาจากกระดาษจะร่ายรำอย่างงดงามตามจังหวะเสียงเพลง "โยเฮโฮ" อันเชื่องช้า นอกจากนี้ ไฮไลท์ของเทศกาลอีกจุดหนึ่งคือระบำโคมไฟพันคนในวันที่ 16 ซึ่งแบ่งเป็น 2 ส่วนและเริ่มต้นในเวลา 18. 45 กับ 21. 00 น. ตามลำดับ รอบแรกมักได้รับความนิยมอย่างสูง แต่แสงไฟในรอบที่สองจะยิ่งเปล่งสว่างท่ามกลางความมืดมิด 2. ไฮไลท์ของเทศกาลคือขบวนแห่โคม เมื่อสิ้นสุดเวลาจัดแสดงโคมไฟบวงสรวง ชาวบ้านจะนำโคมมาถวายแด่ศาลเจ้าโอมิยะในวันที่ 16 สิงหาคมเวลา 22. พร้อมเปล่งเสียงร้องอย่างพร้อมเพรียง โคมที่ถูกลำเลียงไปยังศาลเจ้าเหล่านี้จะนำไปสู่พิธีปิดเทศกาล 3. มีโคมไฟรูป "คุมะมง" และ "ฮัลโหลคิตตี้" ด้วยนะ! คุณจะได้พบกับของที่ระลึกจากร้านค้ามากมาย ตั้งแต่ "ขนมโมนะกะรูปโคมไฟยะมะกะ" ไปจนถึงสินค้าโคมไฟลายตัวการ์ตูนยอดนิยม เช่น "คุมะมง" ของจังหวัดคุมะโมโตะ และสายคล้องมือถือ "ฮัลโหลคิตตี้" เวอร์ชั่นโคมไฟ เชิญเลือกซื้อให้จุใจเลย!
วันจันทร์ที่ 24 ธันวาคม พ. ศ. 2555 ระบำ 2. ระบำ หมายถึง ศิลปะแห่งการร่ายรำที่มีผู้แสดงตั้งแต่ 2 คนขึ้นไปด้วยความพร้อมเพรียง มีลักษณะการ แต่งกายคล้ายคลึงกัน กระบวนท่าร่ายรำคล้ายคลึงกัน ไม่เล่นเป็นเรื่องราว อาจมีบทขับร้องประกอบการ รำเข้าทำนองเพลงดนตรี ซึ่งระบำแบบมาตรฐานมักบรรเลงด้วยวงปี่พาทย์ การแต่งกายนิยมแต่งกาย ยืนเครื่องพระ-นาง หรือแต่งแบบนางในราชสำนัก เช่น ระบำสี่บท ระบำกฤดาภินิหาร ระบำฉิ่ง เป็นต้น ระบำมาตรฐาน เป็นระบำแบบดั้งเดิมที่มีมาแต่โบราณกาล ไม่สามารถนำมาเปลี่ยนแปลงท่ารำ ได้ เพราะถือว่าเป็นการร่ายรำที่เป็นแบบฉบับ บรมครูนาฏศิลป์ได้คิดประดิษฐ์ไว้ และนิยมนำมาเป็น 1. ปรับปรุงมาจากพื้นบ้าน หมายถึง ระบำที่คิดประดิษฐ์สร้างสรรค์ขึ้นมาจากแนวทางความเป็นอยู่ของ คนพื้นบ้าน การทำมาหากิน อุตสาหกรรม ขนบธรรมเนียมประเพณีในแต่ละท้องถิ่นออกมาในรูประบำ เพื่อเป็นเอกลักษณ์ประจำถิ่นของตน เช่น เซิ้งบั้งไฟ เต้นกำรำเคียว ระบำงอบ ระบำกะลา ฯลฯ 2. ปรับปรุงมาจากท่าทางของสัตว์ หมายถึง ระบำที่คิดประดิษฐ์ขึ้นใหม่ตามลักษณะลีลาท่าทางของ สัตว์ชนิดต่างๆ บางครั้งอาจนำมาใช้ประกอบการแสดงโขน - ละคร บางครั้งก็นำมาใช้เป็นการแสดง เบ็ดเตล็ด เช่น ระบำนกยูง ระบำนกเขา ระบำมฤครำเริง ระบำตั๊กแตน ฯลฯ 3.
.. ตุ้มหูนางฟ้า... Fuchsia ออกเสียงได้ทั้ง ฟุคเซีย และ ฟิวเซีย ส่วนชื่อภาษาไทยนั้นมีหลากหลายชื่อ ที่มักจะคุ้นหูได้ยินกันอยู่บ่อยๆ เช่น โคมญี่ปุ่น ตุ้มหูนางฟ้า ตุ๊กตาเต้นระบำ โคมญี่ปุ่นจัดอยู่ในวงศ์ Onagraceae ลักษณะเป็นไม้พุ่ม ไม้ข้ามปี มีถิ่นกำเนิดในทวีปอเมริกาใต้และอเมริกากลาง เจริญเติบโตได้ดีในที่ที่อากาศเย็น ขยายพันธุ์โดยการเพาะเมล็ดและปักชำ ชื่อพื้นเมือง ตุ้มหูนางฟ้า โคมญี่ปุ่น ตุ๊กตาเต้นระบำ ชื่อวิทยาศาสตร์ Kalanchoe pinata Pers.
ฟ้อนที่สืบเนื่องมาจาการนับถือผี เกี่ยวเนื่องกับความเชื่อและพิธีกรรม เป็นการฟ้อนเก่าแก่ที่มีมาช้านาน ได้แก่ ฟ้อนผีมด ผีเม็ง ฟ้อนผีบ้านผีเมือง ฟ้อนผีนางดัง๒. ฟ้อนแบบเมือง หมายถึง ศิลปะการฟ้อนที่มีลีลาแสดงลักษณะเป็นแบบฉบับของ "คนเมือง" หรือ "ชาวไทยยวน" ได้แก่ ฟ้อนเล็บ ฟ้อนเทียน ฟ้อนเจิง ตบมะผาบ ฟ้อนดาบ ตีกลองสะบัดไชย ฟ้อนสาวไหม๓. ฟ้อนแบบม่าน เป็นการผสมผสานกันระหว่างศิลปะการฟ้อนของพม่า กับของไทยลานนา ได้แก่ ฟ้อนม่านมุ่ยเชียงตา๔. ฟ้อนแบบเงี้ยวหรือแบบไทยใหญ่ หมายถึง การฟ้อนตลอดจนการแสดงที่รับอิทธิพล หรือมีต้นเค้ามาจากศิลปะการแสดงของชาวไทยใหญ่ ได้แก่ เล่นโต กิ่งกะหร่า(กินนรา) หรือฟ้อนนางนก กำเบ้อคง มองเซิง ฟ้อนไต(ไทยใหญ่) ฟ้อนเงี้ยว๕. ฟ้อนที่ปรากฏในบทละคร เป็นการฟ้อนที่มีผู้คิดสร้างสรรขึ้นในการแสดงละครพันทาง ซึ่งนิยมในสมัยรัชกาลที่ ๕ ได้แก่ ฟ้อนน้อยใจยา ฟ้อนลาวแพน ฟ้อนม่านมงคล
ระบำดั้งเดิมหรือระบำมาตรฐาน หมายถึง การแสดงที่ปรมาจารย์ได้กำหนดเนื้อร้อง ทำนองเพลง ลีลาท่ารำและการแต่งกาย ตลอดถึงกระบวนการแสดงไว้อย่างแน่นอนตายตัว และได้สั่งสอน ฝึกหัด ถ่ายทอด ต่อๆ กันมาเป็นเวลานาน จนนับถือเป็นแบบฉบับ จัดเป็นระบำมาตรฐาน เป็นแม่บทที่ควรธำรงรักษาไว้ ซึ่งใครจะเปลี่ยนแปลงลีลาท่ารำไม่ได้ เช่น ระบำดาวดึงส์ ระบำกฤดาภินิหาร ระบำเทพบันเทิง ระบำโบราณคดี ๒.